• 918
• 2023
• Fantastik, Romantik
• 6011
• 18

Konusu :

Kitaba ilk girdiğimde amacım sadece hayatta kalmaktı. 'Daha uzun yaşamalıyım! Ve mutlu olmalıyım! Bu yüzden elimden geleni yaptım. Kendi çiçek yolumda yürüyeceğim. "Nereye gidersem gideyim, senin yanındaki koltuk benim. Hayatının sonuna kadar başımı okşayacağına söz vermiştin, değil mi?" Orijinal romanın bıçaklanarak öldürülen en güçlü erkek karakteri bana saplantılı gözlerle baktı. Eğer hayır dersem, dünyayı yok edecek. "Evet, onu öldüreceğim. O zaman sen de mutlu olacaksın, değil mi?" Beşinci kardeş biraz çılgın görünüyordu. "Burası buradan buraya kadar benim toprağım. Ve senin de. Senin en büyük hayallerinle nefes alabildiğim için mutluyum." Kıtanın en zengin kadını haline gelen dördüncü büyük kardeş haritayı açtı ve şöyle dedi. Onun gibi büyük hayallerim yok dersem felaket olur sanırım. "Tamamen hükmedeceğin Kış Gündönümünü dört gözle bekliyorum." Bana hizmet eden uşak güldü. "Eğer Verratoux'yu bağlamazsan, yarın sabah kalbim duracak. Bunun senin için sorun olmayacağına emin misin?" Veliaht olması gereken ilk kız kardeşim beni hayatıyla tehdit etti. En büyük sorun da bu. Her nasılsa babamın ağzından belli belirsiz bir gülümseme yükseldi ve gerçek babamınkinden daha güçlü olduğu ortaya çıktı. "Bağımsızlık mı? Dene o zaman. Bu topraklarda tek bir karıncanın bile yaşamasına izin vermeyeceğim." "Benim kollarımdan ayrılıp kendi başına ayakta durabileceğini mi sanıyorsun..." Sonra bana saplantılı bir şekilde baktı. Hepsi garip davranıyor. Her şey ters gitti. Ben sadece elimden geleni yaptım. 입양딸 역할을 지나치게 잘해버렸다